୩୧ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୧୬ ତାରିଖ ପାହାନ୍ତିଆ ଭୋପାଳ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ କାରାଗାରରୁ ଖସି ପଳାଇଥିବା ୮ ଜଣ SIMI ଆତଙ୍କବାଦୀଙ୍କୁ ପଳାୟନର ପ୍ରାୟ ୮ ଘଣ୍ଟା ପରେ ‘‘ଆତଙ୍କବାଦ ନିରୋଧୀ ବାହିନୀ’’(ATS) ଓ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ପୁଲିସ୍ ମିଳିତ ଭାବରେ ଘେରାଉ କରି ମାରିଦେଲେ । କାରାଗାରରୁ ଖସିଯିବା ପାଇଁ ‘ସିମି’ ଆତଙ୍କବାଦୀମାନେ କାରାଗାରର ମୁଖ୍ୟ କନଷ୍ଟେବଳଙ୍କୁ ଗଳାକାଟି ହତ୍ୟା କରିବା ସହ ଅନ୍ୟ ଜଣେ କର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ଆହତ କରି ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ବନ୍ଧୁକ ଛଡ଼ାଇ ନେଇ ଫେରାର ହୋଇଯାଇ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଫେରାର ହେବା ଖବର ପ୍ରଚାରିତ ହେବା ପରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ ସୂଚନା ଆଧାରରେ ସେହି ପଳାତକ ବନ୍ଦୀମାନଙ୍କ ସହ ଲଢ଼େଇ କରି ସେମାନଙ୍କୁ ମାରିଦେଲେ। ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ନେଇ ବିରୋଧୀ ଦଳର କିଛି ନେତା ଓ ଗଣମାଧ୍ୟମ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଉଛନ୍ତି ଯେ:-
୧. ଏତେ ଶୀଘ୍ର କିଭଳି ସେମାନଙ୍କୁ ଖୋଜି ପାଇଲେ? ସମସ୍ତଙ୍କୁ କାହିଁକି ମାରିଦେଲେ?
୨. ଅତି କମ୍ରେ ଜଣକୁ କାହିଁକି ଜୀଅନ୍ତା ଧରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ନାହିଁ? ଏବେ କିଏ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଦେବ?
୩. ସେମାନେ ଆତଙ୍କବାଦୀ ବୋଲି ପ୍ରମାଣ କ’ଣ?
୪. ସେମାନେ ଅସ୍ତ୍ର କେଉଁଠୁ ପାଇଲେ?
୫. ନିରସ୍ତ୍ରମାନଙ୍କୁ (Coldblooded) କାହିଁକି ହତ୍ୟା କରାଗଲା?
୬. ସେମାନେ ଖସିଗଲା ପରେ ସ୍ପୋର୍ଟସ୍ ଜୋତା ଓ ଜିନ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ କେଉଁଠୁ ପାଇ ପିନ୍ଧିଥିଲେ?
ଏମିତି ଆହୁରି କେତେ ପ୍ରଶ୍ନ ଏବେ ଉଠାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି କିଛି ରାଜନେତା ଓ ଗଣମାଧ୍ୟମ। ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ସକ୍ରିୟ ଥିବା କିଛି ନାଗରିକ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ମାଜିକି ମୋଟା କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ଏକ ଘଟଣାରେ ୨୦୧୬ ଅକ୍ଟୋବର ୨୪ ତାରିଖରେ ୨୮ ଜଣ ମାଓବାଦୀଙ୍କୁ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ଗ୍ରେହାଉଣ୍ଡ୍ ବାହିନୀ ଓ ଓଡ଼ିଶା ପୁଲିସ୍ ମିଳିତ ଅପରେସନ କରି ମାରିଦେଲେ - ଏ ଖବରକୁ ନେଇ କେହି ବିଳିବିଳେଇ ହେଉ ନାହାନ୍ତି! ସତେ ଯେମିତି ଏମାନେ ଦୋଷୀ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇସାରିଥିଲେ! ବଡ଼ କଥାଟି ହେଉଛି ମରିବାର ୭ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୧୨ଟି ମୃତଦେହର କେହି ଦାବିଦାର ମିଳିଲେ ନାହିଁ। ଏ ଖବର କାହାକୁ ବିଚଳିତ କଲା ନାହିଁ! ଅଥଚ ଏକ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷୀ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରେ ଦେଶର ୮ ଜଣ କୁଖ୍ୟାତ ଲୁଟେରା ଓ ଆତଙ୍କବାଦୀ ବାରମ୍ବାର ଜେଲ୍ ଭାଙ୍ଗି ଫେରାର ହେବା ପରେ ଶେଷରେ ଗୁଳି ଖାଇ ମଲେ। ଅଥଚ ଏହି ଗାଣତନ୍ତ୍ରିକ ରାଷ୍ଟ୍ରର କିଛି ବିରୋଧୀ ଦଳର ରାଜନେତା ଓ ମୁଷ୍ଟିମେୟ ନାଗରିକ ହଜମ କରି ପାରୁ ନାହାନ୍ତି!
‘‘ଆତଙ୍କବାଦୀମାନଙ୍କର କୌଣସି ଧର୍ମ ନାହିଁ’’ (Terrorists have no religion) ପ୍ରବାଦକୁ ସାରା ବିଶ୍ଵ ସ୍ଵୀକାର କରି ନେଇଥିବା ବେଳେ ସେମାନେ ନିହତ ହେବା ପରେ ସେମାନଙ୍କ ଧର୍ମକୁ ନେଇ ଭଳିକି ଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇ ଦେଶରେ ବିଭ୍ରାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରାଚାଲିଛି। ମାଆପୁଅ ପାର୍ଟି ନାମରେ କୁଖ୍ୟାତ ଏହି ଦଳ ପାଇଁ ‘‘ଦେଶପ୍ରେମ’’ ଓ ‘‘ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ’’ର ପରିଭାଷା କ’ଣ ତାହା ଶିଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଯଦି ଏଭଳି ଚୁଗୁଲିକୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ନାଗରିକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ହଠାତ୍ ବଢ଼ିଯିବ, ତେବେ ସେହି ନେତାମାନେ କହିବେ, ସେମାନଙ୍କ ଶାସନକାଳରେ ଅମୁକ ମସିହାରେ ଏତେ ଜଣ ପଳାତକ ଆତଙ୍କବାଦୀ ବା ମୋଷ୍ଟ୍ ୱାଣ୍ଟେଡ଼୍ କଏଦୀଙ୍କୁ ଗୁଳି କରି ମାରି ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଅବିଳମ୍ବ ତଲାସ ଅଭିଯାନରେ ସଫଳତା ହାର ତାଙ୍କ ସରକାରର ବେଶି। ଏମିତି କେତେ କ’ଣ ନିର୍ଲଜ ମନ୍ତବ୍ୟ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ମଧ୍ୟ ଆସିଯିବ। ମାଲକାନଗିରିରେ ମରିଥିବା ଆଦିବାସୀ ବା ଗରିବଗୁରୁବା ଯୁବକଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଚିହ୍ନା ରହିଯାଇଥିବା ୧୨ ଜଣ କାହାରି ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ ହେଲେ ନାହିଁ, ଅଥଚ ଖଣ୍ଡ୍ୱା ଜିଲ୍ଲାର ୮ ଜଣ ଅସାମାଜିକ ତତ୍ତ୍ଵ, ଯେଉଁମାନେ ଏକାଧିକ ରାଜ୍ୟ ପୁଲିସ୍ର ନିଦ ହଜାଇ ଦେଇଥିଲେ, ସେମାନେ କାରାଗାର ପାଚେରି ଡେଇଁ ଫେରାର ହେବା ପରେ ପୁଲିସ ଆକ୍ରମଣରେ ନିହତ ହେଲେ, ଏହାକୁ ନେଇ କିଛି ଲୋକ କାନ୍ଦି ଉଠୁଛନ୍ତି କାହିଁକି?
୨୦୧୬ ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର ମାସର ଶେଷ ୮ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ଦୁଇଟି ପୁଲିସ୍ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ(ଏନ୍କାଉଣ୍ଟର)କୁ ନେଇ ସାଧାରଣ ନାଗରିକ ଆଶ୍ଵସ୍ତ ହେବା କଥା। ଅଥଚ ମାଲକାନଗିରି ଘଟଣାରେ ସମବେଦନା ଦରକାର ହେଉଥିବା ବେଳେ ଅଦ୍ଭୁତ ନିରବତା ଲାଗିରହିଛି! ତେଣେ ଭୋପାଳ ଘଟଣାରେ ନିରବତାର ଆବଶ୍ୟକତା ଥାଇ ସୁଦ୍ଧା କିଛି ରାଷ୍ଟ୍ରଦ୍ରୋହୀ ଯୁକ୍ତି କରିବାକୁ ବାହାରିପଡ଼ିଛନ୍ତି!
ଏବେ ଚାଲିବ ଗୋଟେ ପାଲା ଦେଶବ୍ୟାପୀ। କେବଳ ତାମିଲନାଡ଼ୁ, କେରଳ, କର୍ଣାଟକ, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ଓ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଛାଡ଼ି। ୟୁପି, ବିହାରର ଶସ୍ତା ରାଜନୀତି ଯୋଗୁ ଦେଶକୁ ଯେଉଁ ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ପଡୁଛି, ତାହାକୁ ବୁଝିବାକୁ ହୁଏତ ତଥାକଥିତ ଶିକ୍ଷିତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କିଛି ସମୟ ଲାଗିବ। ସେଥିରେ ସାମିଲ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଜଣେ ନିର୍ଲଜ ବରିଷ୍ଠ କଂଗ୍ରେସ ନେତା।
ଏବେ ଚାଲିବ ଗୋଟେ ପାଲା ଦେଶବ୍ୟାପୀ। କେବଳ ତାମିଲନାଡ଼ୁ, କେରଳ, କର୍ଣାଟକ, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ଓ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଛାଡ଼ି। ୟୁପି, ବିହାରର ଶସ୍ତା ରାଜନୀତି ଯୋଗୁ ଦେଶକୁ ଯେଉଁ ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ପଡୁଛି, ତାହାକୁ ବୁଝିବାକୁ ହୁଏତ ତଥାକଥିତ ଶିକ୍ଷିତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କିଛି ସମୟ ଲାଗିବ। ସେଥିରେ ସାମିଲ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଜଣେ ନିର୍ଲଜ ବରିଷ୍ଠ କଂଗ୍ରେସ ନେତା।
ମାଲକାନଗିରିରେ ଜାପାନୀ ଜ୍ୱରରେ ୮୨ ଜଣ ଶିଶୁଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ତାଲିକାକୁ ଓଡ଼ିଆ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯତ୍ନର ସହ ଲମ୍ବାଇ ଚାଲିଥିବା ବେଳେ କେତେକ ଟିଭି ନ୍ୟୁଜ୍ ଚ୍ୟାନେଲ ମଧ୍ୟ ଭୋପାଳ ଘଟଣା ଉପରେ ବିତର୍କ କରିବାକୁ ସରମ କରୁ ନାହାନ୍ତି। ଅଥଚ ୧୨ ଜଣ ଅଚିହ୍ନା ନିହତ ମାଓବାଦୀଙ୍କ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ସେହି ଗଣମାଧ୍ୟମର ମୁଣ୍ଡିଆଳମାନଙ୍କର କାହିଁକି ଅକଲ ଗୁଡ଼ୁମ୍ ହୋଇଯାଉଛି?
ଦେଖାଯାଉ, ଏଭଳି ଅଜବ ପାଲାର କେବେ ଅନ୍ତ ଘଟୁଛି?
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें