ପ୍ରବାଦ ପୁରୁଷ ବିଜୁ ବାବୁଙ୍କ ପାଇଁ ‘ଓଡ଼ିଶା’ର ପ୍ରିୟ ପ୍ରତିଶବ୍ଦ ଥିଲା ‘କଳିଙ୍ଗ’। ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ଅଫ୍ କଳିଙ୍ଗ ହେଉ ଅବା କଳିଙ୍ଗ ରେଜିମେଣ୍ଟ୍ର ସ୍ୱପ୍ନ। କିମ୍ବା ନିଜେ ପ୍ରଚଳନ କରିଥିବା କଳିଙ୍ଗ ପୁରସ୍କାର ହେଉ। ସେ ସେଇ ନାମରେ ବିଭିନ୍ନ ପରିକଳ୍ପନା କରିଥିଲେ। ନିଜେ ଜଣେ ପାଇଲଟ୍ ହୋଇଥିବାରୁ କଳିଙ୍ଗ ଏୟାରଲାଇନ୍ସ ନାମରେ ଏକ ବିମାନ କମ୍ପାନୀ ମଧ୍ୟ ଗଢ଼ିଥିଲେ ୧୯୪୭ରେ। ତାହାର ମୁଖ୍ୟାଳୟ ଥିଲା କୋଲକାତାରେ ଏବଂ ସଂଚାଳନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା ୧୯୬୫ରେ। ତାହା ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବାର ପ୍ରାୟ ୭୦ ବର୍ଷ ପରେ ମାର୍ଚ ୨୦୧୭ରେ ବିମାନ ଉଡାଣର ଅନୁମତି ପାଇ, ଠିଆ ହୋଇଥିଲା ଆଉ ଏକ ବିମାନ ପରିବହନ କମ୍ପାନୀ ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା ଆଭିଏସନ୍ ପ୍ରାଇଭେଟ୍ ଲିମିଟେଡ଼୍। ଯାହାର ମୁଖ୍ୟାଳୟ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ। ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ପୁଣି ଜଣେ ଓଡ଼ିଆ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ଏକ ବିମାନ ପରିବହନ କମ୍ପାନୀ ଗଢ଼ିଥିବାରୁ ବିଜୁବାବୁ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଥାଇ ଖୁସି ହେଉଥିବେ। ଆଶିର୍ବାଦ ବି କରୁଥିବେ ନିଶ୍ଚୟ। ବୋଧ ହୁଏ ସେଇଥିପାଇଁ ‘ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା’ ବଞ୍ଚିଛି। ଶୁଣିଲି ୟା ଭିତରେ ତାହା ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ନିଜର ସ୍ଥିତି ଦୃଢ଼ କରିଛି। କିନ୍ତୁ ନାନା ବାହାନା କରି ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ସେହି କମ୍ପାନୀର ମାଲିକମାନଙ୍କୁ ବନ୍ଧେଇବା ସହ ସେହି କମ୍ପାନୀର ବେପାର ବନ୍ଦ କରିଦେଇଥିଲା। ଆଉ ରାଜ୍ୟ ଶାସକ ଦଳର ନେତାମାନଙ୍କ ମଗଜରେ ଥିବା ଅସହିଷ୍ଡୁତା ହିଁ ବିକାଶର ମାପକାଠି ବୋଲି ଆମେ ମଧ୍ୟ ରାଜି ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲୁ।
ବିଜୁ ବାବୁ ଓଡ଼ିଶାରେ ମାତ୍ର ଦୁଇଥର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସୁପୁତ୍ର ପପୁ ଏବେ ୪ ଥର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ ବାପାଙ୍କ ରେକର୍ଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଛନ୍ତି। ସତ କହିଲେ, ଆଗାମୀ ନିର୍ବାଚନରେ ସେ ହାରିଯିବା ପରେ କ’ଣ ଆପଣ ସେମିତି ମନେ ପକାଇବେ, ଏବେ ଯେମିତି ବିଜୁବାବୁଙ୍କୁ ଝୁରି ହେଉଛନ୍ତି? ଅବଶ୍ୟ ବିଜୁ ବାବୁଙ୍କ ଅନ୍ତେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବା ପିଲାଏ, ନବୀନଙ୍କୁ ନିଜନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନେତା ମାନି ପାରନ୍ତି। କିନ୍ତୁ କ୍ଷମତା ଚାଲିଗଲା ପରେ କ’ଣ ଆଉ ସେ ଗ୍ରହଣୀୟ ବା ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ହୋଇ ରହିବେ? ଏକଦା ୧ ନମ୍ବର ମିଡ଼ିଆ ‘ସମ୍ବାଦ’ ଲେଖିଥିଲା - ‘‘ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ବି ଅଧିକ କ୍ଷମତାଶାଳୀ ବିଜୁ ବାବୁ।...’’ ମୃତ୍ୟୁ ଦୂରେ ଥାଉ, କ୍ଷମତା ଦୂରେଇଗଲା ପରେ ପରେ ନବୀନ ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ହୋଇ ପଡ଼ିବେ। ଏହା କହିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଲା - ‘ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା’ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ ଝଡ଼ଝଂଜାକୁ ସହି ପାରିଥିବା ରାଧାମଉସାଙ୍କ ଦାୟାଦମାନେ ବରଂ ବେଶି ମନେ ରହିବେ।
କଟକିଆ-ପୁରିଆ ବଡ଼ ଅଫିସରମାନେ ଏବେ ବି କୋରାପୁଟ-କଳାହାଣ୍ଡି ଯିବାକୁ ମଙ୍ଗୁ ନାହାନ୍ତି। କାରଣ ସେଠାରୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ୨ଦିନ ଲାଗି ଯାଉଛି। ଏବେକା ସମୟର ଏକ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ଟ୍ରେନ୍, ବିଶ୍ୱଭ୍ରମଣ କରି ୧୫ ଘଣ୍ଟା ପରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରୁ ଯାଇ କଳାହାଣ୍ଡିର ସୀମା ମାଡ଼ୁଛି। ଯଦିଚ ସମ୍ବଲପୁର-ବଲାଙ୍ଗୀର ଦେଇ ମାତ୍ର ୧୦ ଘଣ୍ଟାରେ କଳାହାଣ୍ଡିର ସଦର ମହକୁମା ଭବାନୀପାଟଣାରେ ବି ପହଞ୍ଚିହେବ। ଖୋର୍ଧା-ବଲାଙ୍ଗୀର ରେଳପଥ ଖୋଲିଗଲେ ମାତ୍ର ସାଢ଼େ ୬ଘଣ୍ଟାରେ ସେଇ ସହରରେ ପହଞ୍ଚି ହେବ। ମାତ୍ର ବିମାନ ସୁବିଧା ହୋଇଥିଲେ ଆମେ ୟୁରୋପୀୟ ଆମେରିକୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସମକକ୍ଷ ହେବାର ଏକ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଆନ୍ତା। ଆଉ ୨ ଦିନରେ ନୁହେଁ। ବରଂ ୨ ଘଣ୍ଟାରେ କଳାହାଣ୍ଡିରୁ କଟକ ଆସି ନିଜର ଗାଁ ବା ସାନ ସହରରେ ପହଞ୍ଚି ହୋଇଥାଆନ୍ତା। ତେଣୁ କଟକିଆ-ପୁରିଆ ବଡ଼ ଚାକିରିଆମାନେ ଆଉ କୋରାପୁଟ-କଳାହାଣ୍ଡିକୁ ଅପହଞ୍ଚ ଇଲାକା ଭାବି ନଥାଆନ୍ତେ। ବର୍ଷକ ଆଗରୁ ଟିକଟ କାଟିଲେ ଅଧାଦାମ୍ରେ ଟିକଟ ମିଳିବାର ସ୍କିମ୍ ବି ଚାଲୁ ହୋଇଥାଆନ୍ତା। ପରିବର୍ତନ ତଥା ବିକାଶର ୟେ କିଛି ଝଲକ ମାତ୍ର। ହେଲେ ସବୁ କିଛି ଫୁ ହୋଇଗଲା ଶାସକ ଦଳର ଅସହିଷ୍ଣୁତା ପାଖରେ। ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଏମିତି ରିପୋର୍ଟ ବାହାରିଲା ଯେ ଆମକୁ ଲାଗିଲା, ଯେମିତି ‘ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା’ ବିମାନ କମ୍ପାନୀ, ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଚିଟ୍ଫଣ୍ଡ୍ ଟଙ୍କା କେଇ କୋଟି ନେଇକି ବୁଡ଼େଇ ଦେଇଚି!!! ବ୍ୟାଙ୍କ୍ରୁ ପୁଳାଏ ଟଙ୍କା ଖାଇକି ପାଟି ପୋଛି ଦେଇଛି!!
ଆଧୁନିକ ଭାରତର ଇତିହାସକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ, ଦେଖାଯାଏ ଯେ ସଂକଟ କାଳରେ ଓକିଲ ଓ ସାମ୍ବାଦିକ ମାନେ ହିଁ ଆହ୍ୱାନର ମୁକାବିଲା ପାଇଁ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି। ସାହା ହୁଅନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ‘‘ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା’’ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେମାନେ ନିରବ ରହିବାରୁ ଲାଗିଲା ଯେ ସତରେ ଓଡ଼ିଶାର ସବୁ ଓକିଲ ଓ ସାମ୍ବାଦିକ, ବିଜଦ ପକେଟ୍ରେ ହିଁ ଅଛନ୍ତି??
ଏହି ଉଦ୍ୟୋଗଟି ପାଇଁ କେହି ଜଣେ ରାଧା ମଉସା(ରାଧାକାନ୍ତ ପାଣି)ଙ୍କୁ ଏଭଳି ବିଜୁବାଦୀ ସ୍ୱପ୍ନର ସୌଦାଗର ରୂପେ ଜନତା ଶ୍ରେୟ ଦିଅନ୍ତି। ଏକଦା ଓଡ଼ିଶାର ଏକମାତ୍ର ମାର୍କାଦିଆ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ବଂଶୀଧର ପଣ୍ଡା ଯାହା କରି ପାରି ନଥିଲେ, ଏବେ ରାଧା ମଉସା କରି ଦେଖାଇଲେ।
‘ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା’ ଏକ ସର୍ବଭାରତୀୟ କମ୍ପାନୀ ହୋଇଥିବାରୁ ଗର୍ବ ଲାଗୁଛି। ଏବେ ଖୋଜିବା ଓ ସାମ୍ନାକୁ ଆଣିବାର ଅଛି କିଏ ସେ ରାଧା ମଉସା...ଯାହାଙ୍କ ଝୁଙ୍କ ପାଇଁ ଆଜି ‘ଏୟାର ଓଡ଼ିଶା’।
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें