ଜଣେ ଅନ୍ଧ ଭିକାରୀ ଭିକ୍ଷା ମାଗି ମାଗି ରାଜାଙ୍କ ଦରବାରରେ ପହଞ୍ଚିଗଲା। ରାଜାଙ୍କର ତା ଉପରେ ଦୟା ଆସିଲା, ରାଜା ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀକୁ କହିଲେ - "ଏହି ଭିକାରୀଟି ଜନ୍ମାନ୍ଧ ନୁହେଁ। ଇଏ ଠିକ୍ ହୋଇପାରିବ, ୟାକୁ ରାଜବୈଦ୍ୟ ପାଖକୁ ନେଇଚାଲ।" (ଦୁହେଁ ତାକୁ ଧରିକରି ନେଇଗଲେ।)
 |
| ସନ୍ଥକବି ଭୀମଭୋଇ* |
ବାଟରେ ରାଜାଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ "ମହାରାଜ ଆପଣଙ୍କୁ ଏକାନ୍ତରେ ମୁଁ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି।" ଦୁହେଁ ଭିକାରୀକୁ ସେହିଠାରେ ବସାଇ ଟିକେ ଦୂରକୁ ଗଲେ। ମନ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ "ହେ ମହାରାଜ ଏ ଭିକାରୀଟିର ଶରୀର ସୁସ୍ଥ ସବଳ, ଯଦି ଏହାର ଆଖିରେ ଜ୍ୟୋତି ଫେରି ଆସିବ, ତେବେ ୟାକୁ ଆପଣଙ୍କର ସବୁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଦେଖାଯିବ। ଆପଣଙ୍କର ସମସ୍ତ ଥାଟପାଟ ଆଉ ବଦଖର୍ଚ୍ଚ ଦେଖାଯିବ। ଆପଣଙ୍କର ରାଜମହଲର ବିଳାସବ୍ୟସନ ଆଉ ଆପଣଙ୍କ ରାଣୀହଂସପୁରର ଚାକଚକ୍ୟ ପାଇଁ ହେଉଥିବା ଖର୍ଚ୍ଚ ବି ଦେଖାଯିବ।"
ୟାକୁ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯିବ ଯେ ପ୍ରଜାମାନେ କେମିତି ଭୋକଉପାସରେ ଡହଳବିକଳ ହେଉଛନ୍ତି। ମରୁଡି ହୋଇଥିବାରୁ ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନ ଭଲ ହୋଇନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କ ସୈନିକମାନେ କେମିତି ଜୋର ଜବରଦସ୍ତ ଚାରିଗୁଣା ଖଜଣା ଆଦାୟ କରୁଛନ୍ତି; ରାଜମହଲର ଖର୍ଚ୍ଚ ବୃଦ୍ଧି କାରଣରୁ ରାଜକୋଷ ଶୂନ୍ୟ ହେଇଯାଉଛି; ଯାହାର ଭରଣା ଆମେ ସେନା ଆଉ କର୍ମଚାରୀଙ୍କ ଦରମାରୁ କାଟି କରୁଛେ, ଯଦ୍ଦ୍ୱାରା ହଜାର ହଜାର ସୈନିକ ଓ କର୍ମଚାରୀ ବେରୋଜଗାର ହୋଇଛନ୍ତି ।
ଏହାର ଆଖି ଠିକ୍ ହେଇଗଲା ପରେ ଏ ଭିକାରୀଟି ସମସ୍ତଙ୍କ ପରି ରୋଜଗାର ମାଗିବ, ଆଉ ଆପଣଙ୍କର ବିରୋଧୀ ହୋଇଯିବ। ମୋ’ କଥା ମାନନ୍ତୁ, ଇଏ ତ ଆପଣଙ୍କୁ କେବଳ ଦୁଇ ଓଳି ଖାଦ୍ୟ ହିଁ ମାଗୁଛି। ତାକୁ ଆପଣ ରାଜମହଲରେ ବସାଇ ମାଗଣାରେ ସକାଳେ ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଖାଲି ଖାଇବାର ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିଦିଅନ୍ତୁ, ଆଉ ଦିନସାରା ବୁଲିବାକୁ ଛାଡି ଦିଅନ୍ତୁ। ଇଏ ରାଜ୍ୟସାରା ବୁଲିବୁଲି ଆପଣଙ୍କର ଗୁଣଗାନ କରିବ - ରାଜା ବହୁତ ନ୍ୟାୟବନ୍ତ, ବହୁତ ଦୟାବାନ, ପରୋପକାରୀ ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି। ଏମିତି ସେ ମାଗଣାରେ ଖାଇଲେ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତି ବିପଦଟା ଟଳିଯିବ, ଆଉ ଆପଣ ଲମ୍ବା ସମୟ ଧରି ଶାସନ ଗାଦିରେ ରହିପାରିବେ ।"
ରାଜାଙ୍କ ମନକୁ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ କଥା ଛୁଇଁଲା, ସେମାନେ ଅନ୍ଧପାଖକୁ ଆସିଲେ ଆଉ ଦୁହେଁ ତାକୁ ଉଠେଇକି ରାଜମହଲକୁ ନେଇଆସିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନ୍ଧଟି ରାଜ୍ୟସାରା ବୁଲିବୁଲି ରାଜାଙ୍କର ଗୁଣଗାନ କରୁଛି। ହେଲେ ତାକୁ ଜଣାନାହିଁ ଯେ ରାଜା ତା’ ସହ କେତେବଡ ଧୂର୍ତ୍ତତା କରିଛନ୍ତି, ଛଳନା କରିଛନ୍ତି। ସେ ଠିକ୍ ହୋଇ ସ୍ୱୟଂ ରୋଜଗାର କରି ନିଜ ଆଖିରେ ସଂସାରର ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରି ପାରିଥାନ୍ତା । ଏହି ଅବସ୍ଥା ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମ ରାଜ୍ୟ ସରକାର କରୁଛନ୍ତି, ଆମକୁ ମାଗଣାରେ, ଶସ୍ତାରେ ଖାଦ୍ୟ ଦେଇ କର୍ମକୁଢି କରୁଛନ୍ତି; ହେଲେ ଆମ ଆଖିର ଜ୍ୟୋତି (ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା ଓ ରୋଜଗାର) ଦେଉ ନାହାନ୍ତି। କାରଣ ଆଖିର ଜ୍ୟୋତି ପାଇଗଲେ, ଆମେ ଜନତା ଦେଖି ପାରିବା ସରକାରର ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର, ନେତା ଓ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କର ଦୁର୍ନୀତି, ଲାଞ୍ଚ, ଚୋରି, ଅର୍ଥ ହଡପ ଆଉ ଗୁଣ୍ଡାଗିରି, ସରକାରୀ କଳର ଶୋଷଣ ଆଉ ଗରିବ ଉପରେ ଅନ୍ୟାୟ, ଅତ୍ୟାଚାର । ଏବଂ ଆମେ ସେ ଅନ୍ଧ ପରି ତାଙ୍କର ଗୁଣଗାନ କରିବୁଲୁଛେ ଯେ ସରକାର ଆମକୁ ମାଗଣାରେ ଚାଉଳ ଦେଲେ, ସାଇକେଲ ଦେଲେ, ଛତା, ଚପଲ, କମ୍ବଳ ଦେଲେ, ଲାପ୍ଟପ୍ ଦେଲେ, ଅଣ୍ଡା ଦେଲେ ।
ଆମେ ଏକଥା ଚିନ୍ତା କରନ୍ତେ ନାହିଁ, ଯଦି ଆମକୁ ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ରୋଜଗାର ସରକାର ଦିଅନ୍ତେ ତେବେ ତାଙ୍କର ମାଗଣା ଖୈରାତ ଆବଶ୍ୟକ ହୁଅନ୍ତା ନାହିଁ। ଆମେ ସ୍ଵତଃ ଏସବୁ କିଣି ପାରନ୍ତେ। ନିଜକୁ ଯୋଗ୍ୟ ବୋଲି ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରନ୍ତେ। ହେଲେ କ’ଣ ହେବ ଆମେ ତ ଅନ୍ଧ ! କେବଳ ମାଗଣା କିଏ କ’ଣ ଦେଲା ସେଇଟା ହିଁ ଆମକୁ ଦେଖାଯାଉଛି ।
(ସୌଜନ୍ୟ: ହ୍ୱାଟ୍ସ୍ଆପ୍)
* ସନ୍ଥକବି ଭୀମଭୋଇ ନିଜକୁ ଅଂଧ ବୋଲି ଦାବି କରିଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ କୃତିଗୁଡିକୁ ପଢ଼ିବା ପରେ କେହି ବି ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ସେ ବାସ୍ତବରେ ଦୃଷ୍ଟିହୀନ ଥିଲେ, କି ନିଜକୁ ଅଜ୍ଞାନୀ ରୂପେ ଅଂଧ ବିବେଚନା କରୁଥିଲେ!
ବ୍ଲଗରଙ୍କ ଟିପ୍ପଣୀ: ଏଭଳି ଲେଖାକୁ କହନ୍ତି ବିକାଶ ସାହିତ୍ୟ। ଯେଉଁ ଅଜ୍ଞାତ ଲେଖକମାନେ ନିଷ୍ଠାର ସହ ଏଭଳି ମୌଳିକ ବିଷୟ ଲେଖି ସାମାଜିକ ମାଧ୍ୟମରେ ଛାଡୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉଛି। ପୁରସ୍କାର ଲୋଭରେ ଗଦାଗଦା ଅବୋଧ୍ୟ କବିତା, ଉପନ୍ୟାସ, ଗଳ୍ପ ନଲେଖି, ଲେଖାଳିମାନେ ଏମିତି ଲେଖନ୍ତେ କି... ସେମାନଙ୍କର ପୁଣ୍ୟ ହୁଅନ୍ତା।
- ବିମଳ ପ୍ରସାଦ
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें