ତଥ୍ୟାଭିଜ୍ଞ ନାଗରିକଗଣ ବେଶ୍ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଏହି ଗାଡ଼ି ଚକ୍ରଧରପୁରକୁ ସଂପ୍ରସାରିତ ହେବା ପରେ ଆଦୌ ସମୟ ରକ୍ଷା କରି ପାରିବ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଭୁବନେଶ୍ଵର-ବଲାଙ୍ଗିର ଇଣ୍ଟରସିଟି ସୁପରଫାଷ୍ଟ୍ରେ ଯାତ୍ରୀମାନେ ଆସି ରାଉରକେଲାକୁ ଯାଇପାରିବେ ଏବଂ ରାଉରକେଲାରୁ ଯାତ୍ରୀମାନେ ଏହି ସବାରିଗାଡ଼ିରେ ଆସି ବଲାଙ୍ଗିରକୁ ଯାଇପାରିବେ ବୋଲି ଯାହା ଅନୁମାନ କରାଯାଉଛି, ତାହା ଏକ ଦିବାସ୍ଵପ୍ନ ପାଲଟିଯିବ। ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ଓଡ଼ିଶାରେ କୌଣସି ସବାରିଗାଡ଼ି ଠିକ୍ ସମୟରେ ଚାଲେ ନାହିଁ। କେବଳ କଟକ-ପୁରୀ ସଟଲ ବ୍ୟତୀତ। ଅବଶ୍ୟ ଏ ସଟଲ ଗାଡ଼ିର ସମୟ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍, ସୁପରଫାଷ୍ଟ୍, ରାଜଧାନୀ, ଶତାବ୍ଦୀ, ଓ ଜନଶତାବ୍ଦୀ ଗାଡ଼ିକୁ ବିଶେଷ ଭାବେ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। କିନ୍ତୁ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ ରାଉରକେଲା-ଝାରସୁଗୁଡ଼ା ରୁଟ୍ରେ ଏପରି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ। ବରଂ ସବୁ ଗଂଜଣା ସହିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏହି ଡିଏମ୍ୟୁ ଗାଡ଼ିକୁ। ଫଳରେ ସମୟ ରକ୍ଷା କଷ୍ଟକର ହୋଇପଡ଼ିବ।
ସବୁଠୁ ଲଜ୍ଜାଜନକ କଥା ହେଉଛି, ଆଜିର ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଚାଳିତ ଯୁଗରେ ଡିଜେଲ ଇଂଜିନ୍ଯୁକ୍ତ ସବାରିଗାଡ଼ି ପ୍ରଚଳନ। DMU(Diesel Multiple Unit) ଇଂଜିନ୍ ନହୋଇ ବରଂ ଏହା ଇ.ଏମ୍.ୟୁ. ହେବା କଥା। ଯାହାର ପୂରା ନାମ ହେଉଛି Electrical Multiple Unit(EMU) । ଅବଶ୍ୟ ବିଦେଶୀ ପର୍ଯ୍ୟଟକମାନଙ୍କୁ ଏହାଦ୍ଵାରା ଆକର୍ଷିତ କରାଯାଇପାରିବ। ସେମାନେ ଓ ସେମାନଙ୍କ ପରିବାର ସଦସ୍ୟମାନେ ଦେଖିବେ, ଡିଜେଲରେ କିମିତି ରେଳଗାଡ଼ି ଚାଲୁଛି। ବିଶେଷତଃ ବିଦେଶୀ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଏକ ରୋଚକ ଅନୁଭୂତି ହେବ। କାରଣ କୌଣସି ସଭ୍ୟଦେଶରେ (ବିଦେଶରେ) ଡିଜେଲ୍ ଇଂଜିନ୍ରେ ରେଳଗାଡ଼ି ଚାଲେ ନାହିଁ। କାରଣ ଡିଜେଲ୍ ଇଂଜିନ୍ ଏକ ପୁରୁଣାକାଳିଆ ତଥା ପ୍ରଦୂଷଣକାରୀ, ଶକ୍ତି ଅପଚୟକାରୀ ଓ ସମୟଅପଚୟକାରୀ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ।
ଝାରସୁଗୁଡ଼ା-ସମ୍ବଲପୁର-ଟିଟିଲାଗଡ଼-ବିଜୟନଗରମ୍ ରୁଟ୍ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଚାଳିତ ରେଳରୁଟ୍ ହୋଇ ନପାରିବାଟା ଉଭୟ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଓ ରାଜ୍ୟର ତଥାକଥିତ ନେତାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଅପମାନଜନକ ସ୍ଥିତି। କାରଣ ବର୍ଷ ଯାକରେ ଥରେ କେବଳ ଜାନୁଆରି-ଫେବୃଆରିରେ ରେଳ ବଜେଟ୍ ପାଇଁ ହାଉ ହାଉ ହେବାଟା କେତେକଙ୍କର ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲାଣି। ଅଥଚ ସେତେ କୋଟି ଟଙ୍କାର ଟେଣ୍ଡର ହେଉଛି କି? କେଉଁ ଠିକାଦାରୀ କଂପାନୀ କାମ ଧରିଛି? କେଉଁଠି କି କାମ ଚାଲିଛି? କେଉଁ ଆର୍ଥିକ ବର୍ଷର ବ୍ୟୟ ଅଟକଳରୁ କାମ ହେଉଛି? ଏସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ ସେହି ନେତାମାନଙ୍କ ମନରେ ଆସୁ ନାହିଁ!
ବିମଳ ପ୍ରସାଦ, ୯୯୩୭୩୫୩୨୯୩, ଫଟୋ ସୌଜନ୍ୟ: ଦେବ ପଟ୍ଟନାୟକ, ରାଉରକେଲା
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें